Een paar maanden geleden werd ik gebeld door Elvira met de vraag of ik nog een geboortereportage aan nam. In coronatijd mocht ik 2 keer een geboortereportage vastleggen en ondanks dat ik dit super gaaf vond om te doen, maakte corona het wel allemaal heel lastig. Daardoor maakte ik destijds de keuze om deze tak van fotografie een tijdje niet meer aan te bieden. Maar deze mama wilde me heel graag bij de bevalling aanwezig hebben en ze zou half oktober uitgerekend zijn. Wat voor mij ideaal uit kwam met mijn trouwseizoen en dus spraken we af om eens kennis te maken.

Zo ging ik in juni bij mama thuis op bezoek waar we al snel gezellig aan de thee zaten te kletsen. Elvira had al een zoontje, Joshua van bijna 6, en was nu in verwachting van een meisje. De bevalling van Joshua moest destijds worden ingeleid met een weeënstorm als gevolg. Geen fijne ervaring en mama wilde nu dan ook heel graag thuis in bad bevallen. In haar eigen omgeving en zonder medische hulp. Vlak na onze kennismaking verhuisde mama naar een huisje bij mij in de buurt, dus ging ik op donderdag 21 september nog eens op bezoek. We raakten wederom gezellig aan de klets. Mama was nu bijna 37 weken en voelde nog niks. Maar door haar eigen medische aandoening gaf ze wel aan dat het langzaam zwaar werd en ze niet tot 40 weken door zou dragen. Ze wilde de dag erna dan ook met haar verloskundige gaan overleggen om een strippoging te doen. We spraken af dat ze me gewoon op de hoogte zou houden en verder bleef het afwachten.

Op maandagochtend dacht ik dat ik nog even een dagje naar de sauna kon om te ontspannen, maar opeens kwam er een appje dat het nu toch wel begon te rommelen in de buik. Aangezien grote broer binnen 6 uur geboren werd, durfde ik het niet aan en draaide ik op de parkeerplaats van de sauna weer om naar huis. Maar helaas, baby dacht daar anders over en bleef toch nog lekker in mama’s buik zitten. Lang leve de planning van een geboortefotograaf haha.

Op woensdag was het dan toch zover. Mama voelde ’s ochtends minder leven in de buik en na een controle in het ziekenhuis leek het iedereen beter om het er niet op te gokken, maar om toch een inleiding te starten. Mama baalde enorm, want daar ging haar gedroomde badbevalling in haar eigen huis. Er werd een ballon geplaatst, maar deze viel er binnen een paar uur ook weer uit. Daarna kreeg ze echter te horen dat ze in het ziekenhuis in het bad mocht bevallen. Dat was wel een enorme opluchting.

Om 16:51 uur appt mama; er is 4 cm ontsluiting, we gaan zo de vliezen doorprikken. Maar de weeën zijn nog niet op gang hoor, dus ik app je wel als je kunt komen anders zit je hier voor niks. Gelukkig weet ik inmiddels dat als de vliezen worden doorgeprikt, het daarna toch wel heel snel kan gaan. Dus ik rij voor de zekerheid toch maar rustig richting ziekenhuis. Dat bleek de juiste beslissing te zijn.

In het ziekenhuis aangekomen ligt mama nog helemaal alleen op haar kamer. Papa is thuis nog aan het eten en zal daarna richting ziekenhuis komen en haar stiefmoeder is ook nog onderweg. In de tussentijd wordt mama wel overgeplaatst naar de kamer met het bevalbad. Haar vliezen worden doorgeprikt en na een hele korte douche laat mama zich vervolgens lekker in bad zakken. Haar stiefmoeder komt binnen, de verloskundigen komen nog gezellig op de kamer erbij zitten en zo zitten we een tijdje gezellig met elkaar te praten. Heel langzaam komen er een paar weeën op gang en het geklets van mama werd met elke wee een beetje minder. Een duidelijke graadmeter voor ons dat het nu toch wel goed op gang begint te komen. Vanuit het niks geeft mama opeens aan dat ze persdrang heeft, en ja hoor; er is ongemerkt al 10 cm ontsluiting. En dan gaat het snel, want op het moment dat mama groen licht krijgt wordt met 2 keer persen haar prachtige Vanessa om 19:29 uur geboren.

Mama rust heel even uit en wordt vervolgens van het bad naar het bed verplaatst voor haar nazorg. Op dat moment komt papa binnen, welgeteld 7 minuten te laat. Maar wel op tijd om de navelstreng door te knippen. Door de aandoening van mama moet Elvira samen met de kleine helaas nog een nachtje ter observatie in het ziekenhuis blijven. We spreken daarom af dat ik de dag erna terug zal komen als grote broer zijn zusje voor het eerst gaat ontmoeten.

Op donderdag rij ik daarom nog eens naar het geboortecentrum. Mama en Vanessa zijn helemaal in orde en mogen lekker naar huis. Haar stiefmoeder zal haar met Joshua komen ophalen en even later komen ze de kamer binnen lopen. Joshua heeft dan alleen nog maar oog voor zijn kleine zus. “Ik hou van jou mama”, roept hij en vervolgens krijgt Vanessa een dikke kus. “Ik hou heel veel van de baby mama”, zegt hij en wil dan alleen nog maar knuffelen. Het is overduidelijk dat Vanessa een hele hoop liefde in dit mooie gezin gaat krijgen.

Lieve Elvira en Joshua, gefeliciteerd met jullie prachtige dochter en kleine zus. Geniet van deze bijzondere tijd samen. En ik zal jullie de komende tijd blijven volgen, want kleine Vanessa komt ook voor haar newborn fotoshoot en cakesmash reportage naar de studio.

(Onderstaande foto's zijn uiteraard met toestemming geplaatst. Mama wilde zelf echter niet herkenbaar in beeld, vandaar deze selectie.)